F(l)ietsend Genk!

Welke flitsende indruk maakt Genk op me tijdens mijn fietstocht doorheen de stad, zaterdag 15 oktober 2011?

De trein van 08.00 uur voert me 's morgens vroeg, samen met mijn compagnon voor vandaag - mijn fiets- naar Genk. Het is de bedoeling zoveel mogelijk indrukken op te doen over deze stad, tijdens een fietstocht langs de noord-zuid en oost-west as van de stad. De Genkse ochtendindruk, opgedaan tijdens het fietsen naar de andere studenten die in het gebouw van Stebo aan het werken waren, was anders dan de indruk 's avonds, na een hele dag observeren. Een verhaal dus over hoe kijken een mens anders leert kijken...

De tocht vertrekt vanuit het gebouw van Stebo, langs de Noordlaan, richting Westerring. Een bushokje met reclame van Lacoste, van uitbater JC Decaux passeert me. Er zit niemand. Een reeks tegen elkaar staande witte huizen, wat verder van de straatrand, trekt mijn aandacht. De huizen zien er verloederd uit, het lijkt wel of deze gebouwen een of andere markt- of werkplaatsfunctie hadden. Afval slingert rond. Zouden deze gebouwen nog een actieve functie hebben vandaag de dag? Wat verder valt mijn oog op een hoge, wat donkere gevel, waaraan een bord hangt met de letters 'Buurthuis'. Door mijn blik wat scherper te richten,  worden de woorden 'Kliniek' en 'Chiro' op enkele andere borden, duidelijk. Hangen die diensten hier wat samen dan? 

Op de hoek van de Vennestraat en de Evence Coppeélaan staat een gezellige markt opgesteld. Het is niet al te druk. Vrouwen met hoofddoeken lopen rustig van kraam naar kraam. Groenten en fruit zover mijn flitsende blik kan waarnemen. Tegenover de markt prijkt de prestigieuze C-Mine site. Eerlijk toegegeven, ik moet me inhouden niet van mijn fiets te stappen en deze site eens grondig te gaan bekijken. Ik besluit snel op een andere dag nog eens terug te komen, wanneer ik meer tijd heb om mijn hongerige interesse te stillen. De rest van Genk lonkt... De Evence Coppeélaan doet druk en snel aan: brede straten, twee rijvakken in elke rijrichting. De reclamedame van Lacoste is de enige aanwezige in de bushokjes. Reclameaffiches van Proximus en verzekeringen van de ING-bank zijn haar enige metgezellen. 

Ik steek de brede autobaan over en fiets verder de Vennestraat in, de Westerring onderdoor. Even voor de Winterslagstraat valt mijn oog op een groot reclamebord: 'Versuz, the place to be' is de boodschap... In de Bergbeemdstraat groeit veel groen aan mijn rechterzijde. Het geeft me een rustig gevoel. De groene bomen en struiken staan in schril contrast met de drukte en het lawaai van de voorbijrazende auto's op de Westerring. Die appel die ik net nam uit mijn rugzak is verfrissend. Ik geniet en fiets door. Mc Gregor en groene energieleveranciers worden vanop grote borden aangeprijsd. Tot nu trouwens steeds dezelfde uitbater: JC Decaux. De squash- en de schietclub passeren de revue. Nu is het de beurt aan Ford en een cultureel programma van C-Mine - met de titel 'School is cool! - om op een groot reclamepaneel te kijk te staan. Mijn fiets gaat even later de E314 onderdoor en draait op het ronde punt de straat aan mijn rechterkant in, de Stalenstraat.

Hier is meer beweging. Mensen rijden op en uit een parking van een warenhuis. Allerlei winkeltjes en kruidenierszaakjes van andere culturen bevinden zich aan weerszijden van de straat. Mannen zijn druk in de weer bakken in en uit de winkeltjes te dragen. Bestelwagens staan op het voetpad. In het midden van de straat zijn verschillende auto's geparkeerd en staan een heleboel fietsen. Er is een juwelier, een wassalon, verzekeringenkantoor,... Aan de overkant prijkt een Turks immobiliënkantoor. "Pok". Wat schiet daar weg? Mijn remkabel! Ai! Even proberen te herstellen, niets aan te doen. Dan maar met één rem Genk verder doorkruisen! Een postkantoor zoeft aan mijn zicht voorbij. Terwijl het drukkere achter mij blijft, doemen aan mijn linkerkant gebouwen op die het uitzicht hebben van een ziekenhuis. Mijn vermoeden wordt bevestigd als wat verder op een paneel 'Ziekenhuis Oost-Limburg Campus A. Dumont' te lezen staat.

In de brede Onderwijslaan is men de Sint-Jansschool op de hoek aan het renoveren. In deze lokalen lopen nu geen kinderen rond. In de bushokjes hangt reclame van ING. Verderop staat de parochiezaal Centrum De Kring (met feestzaal). Naast deze zaal is een grote parking. Mooie, grote, oude gebouwen rijzen naast deze parking op. Er staan moeilijk leesbare letters ergens bovenaan deze gebouwen. Hormans? Welk verleden dragen deze gebouwen met zich mee? Aan het ronde punt doet een grote wagen, die met draaiende motor pal op het fietspad staat, me stoppen. Een grote metalen poort draait automatisch open. De auto rijdt de oprit op, richting grote villa. Twee mensen in de wagen kijken me ondertussen met grote ogen aan.

Ik fiets de Duinenlaan in. Ook hier staan grotere villa's. Een leeg speeltuintje ligt naast de voetbalvelden. Opnieuw bushokjes met de ondertussen bekende reclame. Een klein warenhuis zorgt weer voor wat bezigheid. Aan mijn rechterkant glijdt een kerk aan mijn gezichtsveld voorbij. Het fietspad onder de bomen verdeelt het brede wegdek in twee. Ik ben niet gewoon in het midden van een weg te rijden, maar 't is aangenaam in het door de bladeren gefilterde licht. Het fietspad buigt af naar de vertrouwde zijkant van de weg. De grootte van de huizen en tuinen verkleint aan de rechterkant van het fietspad. Aan de overkant van de baan staat een pijl naar Nieuw Texas. Even later kruist het treinspoor mijn pad. Voor mij doemt het stadion van Genk op. Links en rechts van de straat wapperen langwerpige vlaggen met reclame voor Mc Donalds en Ford. Het grijze gevaarte oogt nieuw en duur. Voor het gebouw staan enkele jeeps te blinken. Tegenover dit stadion staat, aan de andere kant van de parking, het gebouwtje van de jeugopleiding voetbal. Een eenzame mercedes rijdt de parking op. Het geheel doet me stoppen. Wie zou hier naar het voetbal komen kijken? Bevolken verschillende nationaliteiten en mensen met culturele achtergronden de zitjes op een spannende voetbalavond? Of zou het publiek niet zo heterogeen zijn?

De wielen van mijn fiets zetten zich opnieuw in beweging. Na de bocht naar links, richting Zwartberg, verwelkomt een mooie heide me. Op de achtergrond slaan terrils deze wat purperachtig gekleurde vlakte gade. Ze getuigen van het Genkse mijnverleden. Een dennengeur dringt mijn neus binnen. Mmm, dit apprecieer ik wel. Het is erg rustig in deze straat. Links passeert het kerkhof van Waterschei me. Het enige rumoer hier wordt veroorzaakt door een overvliegend pleziervliegtuigje. Hup, even later nog een. Een grauw en verlaten bushok, bespoten met grafiti, getuigt van de aanwezigheid van 'bezige' jongeren. In de verte staan nog andere vliegtuigjes van het stedelijk vliegveld. Motorgeronk. Een voetbalplein en een speelpleintje liggen er onbezocht bij. Ik verlaat de Opglabekkerzavel en fiets de Lucien Londotstraat in, voorbij de karateclub Asahi.

Op een bord, links naast me, staat 'Buurthuis Zwartberg', 'Jeugdhuis Atlas' en 'Chiro De Mol' te lezen. Het bord staat naast een parmantig schoolgebouw. De gevel ervan lijkt bijna eindeloos door te lopen tot op het kruispunt met de Torenlaan. Daar rijst de voorgevel van deze Sint-Albertusschool op. Het doet me wel wat, zo een groot schoolgebouw. Ik wacht even aan het bushokje om alles in me op te nemen. Op het grasperk aan de voorkant van de school staat een zwart, oud steenkoolkarretje, net waar de parking voor de kerk begint. Op het kerkplein zelf staan weinig auto's. Aan de overkant van de drukke Torenlaan ligt weer een leeg speeltuintje. Daarachter beginnen rijen huisjes. Behalve voorbijzoevende auto's is hier weinig beweging op straat. Ik besluit terug te keren om het zuidelijke deel van Genk te gaan ontdekken. Een jongen met een sportzak op zijn rug fietst me voorbij. Hij rijdt verder richting voetbalveld. Misschien toch een levende ziel op de groene vlakte dan straks?

De Andre Dumontlaan is breed en druk. Eens het Casino voorbij, net aan het rond punt met de Onderwijslaan, lijkt de Andre Dumontlaan alleen maar in breedte toe te nemen. Ook de snelheid waarmee wagens me voorbijsneren, neemt toe. Ik vind het hier niet zo aangenaam om te fietsen. Links het Mijndepot. In Genk is echt wel een en ander te bezichtigen! Plots een bankautomaat aan mijn rechterkant, op de hoek van een zijstraat. Nog geen enkel andere bankautomaat heeft vandaag mijn zicht gekruist. Weer een kerk voorbijgefietst. Even verder staan grote reclamepanelen, met andere uitbaters dan die tot nog toe tegengekomen. Dit keer is het de beurt aan Think Media en Clear Channel met reclame voor Natuzzi en Lancia Ypsilon. Het valt met op dat de reclamecampagnes hier, tot nu toe, bijna allemaal rond luxeproducten draaien. Opmerkelijk in een stad met een zekere reputatie. Misschien is mijn idee wel teveel vertroebeld door het lezen in het boek 'De kracht van onderuit' van Jef Lingier, waar toch grote stukken interview handelen over de sociale problematiek in Genk. (De gedachte over mijn vertroebelde geest spookt trouwens later op de dag nog enkele keren door mijn hoofd.) De Weg naar As over, dan de Wiemesmeerstraat. Een donker gekleurde auto scheert plotseling voorbij en draait bruutweg een straatje in. Het blijkt de straat richting de stedelijke werkplaatsen te zijn. Er ligt daar wat vuilnis. 

De Europalaan doet me stilstaan. Wachtend op een groen verkeerslicht, schiet de gedachte aan een autosnelweg weer even door mijn hoofd. Er zijn geen fietspaden aangelegd in dit stuk van de Europalaan en voetgangers mogen hier niet stappen. Aangelegd voor zwaarder en druk verkeer, deze baan, zo lijkt het wel. Groen! De wielen draaien weer. De Wiemesmeerstraat wordt hier minder breed, het fietspad ook. Auto's rijden rakelings langs me heen. Hier en daar ligt een zak met afval langs de weg. Het groene dennenbeeld verandert even. Er zijn hier heel wat bomen gekapt, voor de aanleg van hoogspanningskabels. Het lijkt wel een lege, lichtbruine autostrade. Kaarsrecht en kaal, waar koningen van stalen constructies de plak zwaaien. De Schepersweg is de volgende straat.

Mooie huizen, verzorgde straten, keurige tuinen. In niets lijkt dit op het beeld dat ik toch wel van Genk had. (Ik denk weer even aan het boek van Lingier.) Netjes allemaal. Rustig fietsen, de zon schijnt. Het is rond het middaguur. Stilaan moet ik toch uitkijken om ergens iets te kopen wat mijn maag terug kan geruststellen. In deze villawijk zal ik dat waarschijnlijk niet vinden. De weg daalt. Ik let wat op dat mijn fiets niet op hol slaat met maar één rem om hem te temmen als dat moet... De straat die zich Hoogzij laat noemen, neemt me mee onder de Oosterring. Autogeraas boven mijn hoofd. Wat verder ligt aan de rechterkant het Heempark. Een andere residentiële wijk blijft achter me. Natuurdomein 'De Kattevennen' zijn nu het zicht en de ruimte. Wow. Mooi stuk bos. Erg fijn fietsen hier op het steeds smaller wordende pad. Ik ben moederziel alleen tussen de heerlijke bosgeur, struikjes en verschillende soorten bomen. Genietend fiets ik tussen de lichtstralen door. Uiteindelijk eindigt het pad bij de ingang van het Ziekenhuis Oost-Limburg 'Campus Sint-Jan'. 

Mijn nieuwsgierigheid stuurt me de ingang in. Dit complex oogt nieuw, ondergrondse parking, goede bewegwijzering, ruimte voor fietsers en voetgangers. Kleurpanelen lichten diverse trapgangen en andere doorgangen op. Even later het geluid van klaterend water. Een hele waterpartij is aangelegd tussen de parking en de ziekenhuisgebouwen. Achter het water wandelen mensen achter grote ramen rond. Terug nu. Het is de bedoeling via het Schiepse Bos door te steken naar de Maastrichterweg. Maar dat plan mislukt. Ofwel ligt het ziekenhuis over dit straatje, ofwel is het het straatje eventjes verderop. Of is het nog iets anders? Het staat zo  niet op het stratenplan getekend en bovendien voert men er straatwerken uit. Ik kan er niet goed aan uit. Uiteindelijk wordt het richting Armand Maclotlaan, weg van de Oosterring. Ook in dit stuk van de Schabartstraat zijn wegenwerken bezig. Links is een heel stuk bos weggemaaid door grote machines. Gaat het ziekenhuis uitbreiden?

Armand Maclotlaan, villawijk. Een jongen met een of ander muziekinstrument bij zich, fietst voorbij. Hoge hagen, deftig geklede dames in glanzende auto's vertellen een rustig, gegoed verhaal. Na wat fietsbochtwerk wacht ik even om de Hoogstraat over te steken. Lacoste lacht me toe aan de bushaltes. Mijn maag gromt. In de Koerlostraat is aan de ene straatzijde een privé-feestzaal, aan de andere straatzijde Semersah-zalen. Een gesluierde vrouw wandelt net een deur uit. Een feestzaal voor bepaalde allochtone culturen? Een kleine Carrefour! Een klein zelfgemaakt bord, vastgebonden aan een lantaarnpaal, vertelt de mensen dat er een Griezeltocht plaatsvindt (8 oktober, is dus al voorbij). 'Kastert Feesten' staat er bovenaan het bord te lezen, alsook 'wijkfeest' in kleine letters, onderaan. Nadat ik mijn fiets op slot heb gezet, ga ik het klein warenhuis binnen.

De hoek van de Koerlostraat en de Sledderloweg. Hmm, doet toch even deugd, de hongerige mens voeden. Ik aanschouw ondertussen de huizen. Er hangt op een van de villa's hier een bordje aan een gevel waarin 'apotheker' gegraveerd staat. Vreemd. De Sledderloweg voert naar beneden. Wanneer de straatnaam verandert in Fletersdel, staan aan de rechterkant een heleboel wegwijzertjes richting Tennisdel, een recreatiedomein, volledig apart van de woonkern van daarnet. Rechts de straat in nu, richting 'Kinderdorp Bethanië'. Opnieuw keurig verzorgde huizen en ook nieuwbouw. Even later alleen bos, dit keer staan er meer loofbomen dan daarstraks. Links staat een nieuw ogend gebouw. Het blijkt een school te zijn, genaamd 'De Dolfijn'. Als kinderen naar deze school gaan, is het in elk geval wel rustig (het achtergrondgeluid van de Zuiderring niet meegerekend dan) en gelegen in de natuur. Richting Albertkanaal nu.

Aan het kruispunt met de Oosterring hangt een groot reclamepaneel aan de zijkant van een huis. Dit keer reclame voor Stihl. Geen naam van de uitbater deze keer. Via de Fletersdel gaat het fietspad helemaal naar beneden. Hier staan heel wat huizen te koop. Er zijn ook her en der werken aan huizen aan de gang: verbouwingen of nieuwbouw. Er beweegt toch wat in deze buurt. In het dorpje van Sledderlo zelf zit op de hoek van enkele straten, een groep allochtone mannen bijeen in het zonnetje. Ze lachen en roken. Wat verderop bespreken twee andere allochtonen wat te doen met een kapotte auto. Ze lachen me vriendelijk toe. Ondertussen draaien de fietswielen almaar sneller. Mijn enige overblijvende remkabel heeft het nu toch wel te verduren, pompend remmen dus. Het Albertkanaal. Het is warm. Ik wil mijn jas uitdoen. Voor me staan parmantige fabriekstorens hun rookpluimen uit te spuwen. Zowel dikke koeltorens als hoge, smalle torens doen hun best. Mijn wielertuig draait zich en vervolgens gaat de weg weer helemaal terug naar boven. Onderweg kruisen bushokjes met reclame voor Lacoste en auto's mijn gezichtsveld, opnieuw van uitbater JC Decaux. Een andere uitbater wel bij een volgend reclamebord over E5-mode. Deze keer is de eer aan 'Belgian Posters'.

Via de Lousbeekstraat, waar verschillende zakken afval in de berm liggen, voert de straat me naar de Hooiweg. Opnieuw doen de rust en het groen langs de straat me goed. In een kleine weide lijkt in de verte een koe of een stier te liggen. Behalve het zicht van de rookpluimen uit de hoogste fabriekspijpen, beweegt hier niet veel, om niet te zeggen niets. (Jawel, ik die fiets natuurlijk, haha.) Op de hoek van de Hooiweg en de Langerloweg staat weer een bord met het opschrift 'Kastert Feesten'. Dit keer werd er voor het wijkfeest een restaurant georganiseerd op 10 oktober (ook al voorbij dus). Recht tegenover dit bord, ligt een graspleintje er keurig bij. Even verder staat een kleine kapel met onderhouden bloembakken. Hier is niemand. Het is toch zaterdagnamiddag? De Zuiderring dan. De mensen die hier wonen, moeten vanuit sommige ramen altijd naar het industrieterrein kijken. Zou ik dat willen, zo'n zicht? De Genkse ontdekkingsdrang jaagt me daarna terug de Langerloweg in.

Tijdens het stevig doortrappen op de pedalen (deze straat stijgt vlotjes), valt het me op dat er stilaan meer bushokjes verschijnen. We zullen dichter het centrum naderen zeker? In de Nieuwstraat verschijnen verschillende kleine huisjes aan de rechterkant. Drie naast elkaar gelegen appartementsgebouwen in rode baksteen, met erg kleine terrasjes en nogal wat was aan de korte wasdraden, doen onmiddellijk denken aan enkele foto's van het boek van Lingier. Ik zoek straks op of het misschien over dezelfde gebouwen gaat! Een dikke watertoren wil zich verschuilen achter wat woonblokken. Even later een pijl naar Kolderboswijk. Opnieuw een bord 'Kaster Feesten'! Een kleine vreugdekreet ontsnapt bijna wanneer het dit keer gaat om een autozoektocht die nog te gebeuren staat! Grappig, hoe ik reeds lijk mee te leven met deze wijkfeesten. Ik ben er nog nooit aanwezig geweest. Dat doet me onmiddellijk de vraag stellen wie er dan wel naartoe zou gaan. Zou dit soort initiatieven veel volk trekken? En kinderen? Fiets maar verder. Een hoog appartementsgebouw torent aan de linkerzijde uit boven de bebouwing aan deze straatkant. Verschillende losstaande reclamepanelen met de bekende affiches van JC Decaux. Ik word stilaan moe van het vele fietsen, bergop en bergaf. Ik besluit in het centrum, ergens aan het station even te rusten en wat te wandelen. Ondertussen daalt de Nieuwstraat en maakt mijn fiets vrolijke slingerbewegingen. Meer mensen zijn hier te zien op straat. Ook wel terug wat handelszaken hier en daar. 

De hoek van de Nieuwstraat en Grotestraat. Ik wacht even om te drinken. In het café aan de overkant zit niet veel volk. Een oudere dame fietst voorbij. Naast de lantaarnpaal vlakbij, ligt een uitgedroogde (denk ik) hondendrol tussen wat herfstbladeren. Toch wat viezigheid in deze clean uitziende omgeving, haha. Twee jonge meisjes zitten op de Oude Markt (de link met de Oude Markt van Leuven doet me glimlachen, dit is iets heel anders). Het wordt drukker in de straat. Voorbij de Sint-Martinuskerk. Een man en een jongen zijn een spel aan het spelen voor de kerk op het pleintje. Fijn. Op de zijkant van een huis prijkt weerom reclame voor een energiebeurs. Uitbater? Jawel, JC Decaux. Op het ronde punt aan de Berglaan is er een diensthuis van het Wit-Gele Kruis. De Burg G. Bijnenslaan is bochtig en daalt. Pas op met je rem! Een man staat in een onhandige positie de haag te snoeien. Na de A. Remansstraat doemt de  Europalaan opnieuw op. 

Verschillende winkelketens staan hier naast elkaar. Rechts glinstert het water van de vijvers van Park Molenvijver. Vele mensen wandelen er. Duidelijke letters staan te lezen op erg grote professionele spandoeken: 'SLIM DRINKEN OF STOM DRONKEN'. De slogan gaat uit van de stad Genk zelf. Linksaf, richting station. Hoe dichter het station nadert, hoe meer reclamepanelen er achter elkaar staan, steeds met dezelfde reclamecampagnes. Hier en daar duikt ook reclame van 'Uit in Genk' op. Het hele straatcomplex oogt nieuw en duur. Er staan grote gebouwen ingeplant aan weerszijden van de laan. De bushaltes lijken hier op mini-stationnetjes, het fietspad wordt aangeduid door metalen toppen op de rijweg, goed aan de zijkant. Een fietser staat geschilderd op dit deel van de baan. Een erg klein speelpleintje met metalen speeltuigjes, waar geen kind te zien is, is gelegen op het hoger stuk van de laan, tegen de huizenkant aan mijn rechterzij. De   fiets gaat op slot voor het gebouw van de Werkwinkel, het OCMW, het ATB, de PWA en de RWA en de VDAB. Er staat nog één andere fiets in dit rek. Auto's rijden op dit moment stapvoets door dit gedeelte van de stad. Ik steek over en ga de dienst 'Uit in Genk' binnen. De vriendelijke dame achter de toonbank vertelt me welke de gratis folders zijn. Enkele wegenkaarten van Genk belanden zo in mijn rugzak. De dame geeft rustig en met de glimlach antwoord op al mijn vragen over Genk, de culturele evenementen, de site C-Mine, het jeugdcentrum Rondpunt, de bibliotheek... Het lijkt me dat er veel wordt georganiseerd in Genk! De vrouw vertelt dat sommige muziekconcerten hier gratis zijn, zodat jongeren met beperkte middelen ook kunnen komen luisteren. Met een glimlach op het gezicht verlaat ik het gebouw. Een luid animatorsgeluid trekt de aandacht en leidt me naar het Stadsplein. In de straten rond het station en naar dit plein lopen vele mensen, veel allochtonen. Maar bij de animator zelf op het plein, staat bijna niemand. Bijna zielig. Het plein ziet er op zich wel wat gezellig uit, met verschillende terrasjes buiten, waar op dit moment zelfs de parasols openstaan! Wandelend naar mijn voertuigje, zie ik veel banken, de Academie van Genk, in de verte de Politiediensten en het jeugdcentrum Rondpunt. Beelden van (tand)wielen (?) pronken voor sommige gebouwen. Italiaanse mama's roepen in hun taal de namen van hun kinderen voor het station. Vele jongeren stappen uit de bus. Ze staan in groepjes bijeen. 

Het einde van de fietstocht is in zicht. Ondertussen doen mijn billen zeer van het harde zadel. Het wordt tijd om huiswaarts, zijnde richting Stebo, te trekken. Hoewel dit dezelfde weg is die ik nu afleg, van het station naar Noordlaan 137, kijk ik veel meer en op een andere manier rond me. Ik let op natuur, verkeer, gebouwen, mensen, infrastructuur. Gek wat zo een tocht met je kan doen. In de Tennislaan knikt een vriendelijke wandelaar 'goede dag' naar me. De temperatuur begint al wat te zakken. Ik sluit mijn jas en fiets stevig door. De weg ken ik ondertussen al wel. Het treinspoor loopt onder me door in Winterslag. Eenmaal in de Noordlaan kruist datzelfde spoor nogmaals mijn fietspad. Bijna bij het eindpunt staan nog een buurthuis, een cultureel centrum, pijltjes naar het wijkbureau en de wijkbibliotheek in de Dwarsstraat en  CAW Sonar VZW. Dan, Stebo. 

Heb ik een algemene indruk van Genk? Ik denk het wel. Ik heb in elk geval een indruk. Een indruk die anders is dan diegene die ik, mede door de gevolgde seminaries en het boek van Jef Lingier, verwachtte te hebben. Nu ben ik wel eens benieuwd wat de ervaringen van de andere studenten zijn in de Genkse stad.

Nog even enkele opmerkingen over dit verslag.
Het feit dat mijn rem kapot ging in de Stalenstraat heb ik expliciet opgenomen in dit verslag, net omdat het me verplichtte stil te staan. Daardoor had ik in de Stalenstraat meer tijd om rond te kijken. Het zorgde er ook voor dat ik op verschillende plaatsen in de stad, vooral op straten die bergaf gingen, trager fietste omdat ik schrik had dat ik niet meer zou kunnen stoppen, wanneer mijn andere rem het ook zou begeven. (Die andere rem moest nu namelijk voor twee werken.) Het  kapot gaan van de rem had dus tot gevolg dat ik mijn blik trager kon laten glijden langsheen bepaalde taferelen en beelden. Dat zorgde er op zich dan voor dat ik, wanneer ik verplicht was trager te gaan, meer details van de stad opmerkte. Omdat ik als enige van de studenten Genk al fietsend doorkruiste, lijkt me dit gebeuren belangrijk. Ik heb aan den lijve ondervonden wat het verschil is tussen een ervaring snel (fietsen) of traag (wandelen, stilstaan) opdoen.


De zinnen in het wit zijn pure observaties en feitelijkheden.

De zinnen in het groen zijn mijn eigen bedenkingen, reflecties op dat moment tijdens de fietstocht. Ik heb ze op die welbepaalde plekken in de tekst gezet, waar ik ze ook ervoer of dacht in realiteit. Hoewel het geen observatorische gegevens zijn, leek het me belangrijk ze toch ook weer te geven, omdat ze horen bij de ervaring van dat moment.

Op deze manier kan je gemakkelijk mijn gedachtengang, mijn gezichtspunt, tijdens het traject volgen. Dat is dan duidelijk te onderscheiden van wat Genk zelf vertelt, laat zien.