Gentse associatieve bom.

Over een vol hoofd gesproken...

De bedoeling van deze blog is tweedelig: een verslag van mijn gedachten maken en door deze wijze op nieuwe gedachten komen die kunnen helpen bij mijn ontwerp van een volkshuis. Vandaag, 18 oktober 2011, maakte ik met mijn medestudenten een uitstap naar het Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis, de Vooruit en het Museum Dr. Guislain in Gent. Wat zijn mijn gedachten hier in een stroomversnelling geraakt!

De rondleiding in het Amsab-Instituut leert me dat ik daar letterlijk aan de bron der bronnen zit! Althans wat betreft de sociale geschiedenis. Het ondertussen internationale contactennetwerk, de ongelofelijk uitgebreide themata en de digitalisering van al heel wat archiefmateriaal maakt dat dit bezoek zeer informatief en interessant is voor het ontwerp van ons volkshuis. In de collectie zit bijvoorbeeld veel informatie over migrantenerfgoed. In de databanken kan er allerlei informatie opgevraagd worden over volkshuizen,... Amsab gaat prat op een uitgebreide publiekswerking. Dit gaat over tentoonstellingen, boeken, tijdschriften en erfgoededucatie.

De mensen van Amsab hebben er op gewezen zoveel mogelijk verschillende soorten bronnen te gebruiken bij een onderzoek. Er kan beroep gedaan worden op het archief, van niet-gepubliceerde documenten, de bibliotheek, van gepubliceerde documenten en het virtuele archief. Men is tevens steeds bereid om te helpen, mits situering van je onderzoek en contextualisering van je vragen.

Een werkneemster van de afdeling beeldmateriaal van het Amsab toonde een reeks foto's van volkshuizen, waaruit weerom bleek dat het basisidee hieromtrent handelt over volwassenvorming, via een hele reeks aan activiteiten gaande van biljartclubs, tot zangkoren tot banketten,... Noem maar op!

De Vooruit, het Gentse volkshuis bij uitstek, was zeker en vast de moeite. Ik ben sowieso erg geïnteresseerd in cultuur, als je dan kan kruipen in het verleden van een volkshuis, dan beleef je daar alleen maar plezier aan.

'Kunst veredelt' is de slogan uit het socialistische verleden, die nog steeds in de oudste theaterzaal aan de wand te lezen staat. Het moet in die tijd fascinerend geweest zijn voor de arbeiders die, in alle luxe, mochten komen genieten van cultuur in dit prestigieuze gebouw.

Op dit moment is De Vooruit volledig gedepolitiseerd en organiseert ze op een neutrale manier enorm veel zaken van allerhande aard: debatten, toneelvoorstellingen, rockconcerten, klassieke concerten, dansvoorstellingen, lezingen,...

Het openstaan van cultuurbeleving voor alle mensen is het idee dat ik hier vooral meeneem. Ik vind dat sociale achtergrond en/of financiële mogelijkheden geen obstructie mogen zijn in dit aspect van het leven.

Het museum Dr. Guislain was de derde stopplaats. Het is de tijdelijke tentoonstelling 'Gevaarlijk Jong' die er momenteel loopt en het gesprek nadien, die werkelijk tot mij spraken.
http://www.cobra.be/cm/cobra/expo/110930-sa-gevaarlijkjong

De bedoeling van de tentoonstellingen is blijkbaar steeds de constructie 'normaal-abnormaal' te belichten en duidelijk te maken dat dit een maatschappelijke constructie is, waarrond dus een debat gevoerd moet kunnen worden. Samenwerking met de media is hierbij wel noodzakelijk.

Men stelt in een bepaald deel van het museum ook werk van geesteszieken voor, wat ruimte geeft om uitdrukking te geven aan bepaalde gevoelens en ervaringen. (Het sociaal artistiek werk via'Ambrosia's tafel' werd genoemd. Ik zoek dit eens op op het internet.)

Bij de selectie van objecten voor de tijdelijke tentoonstellingen, wordt via associatie breed gedacht in de themata. Nadien maakt men de thema's 'scherper'. Hierbij wordt vooral beeldend gedacht, wat voor ieder opnieuw andere associaties kan meebrengen. Op deze manier wordt een nieuwe mogelijkheid geboden om te denken, te werken aan iets, te verwerken als daar behoefte aan is. Het toegankelijk maken voor iedereen gebeurt door een uitleg (in verschillende talen) bij elk werk te plaatsen, maar geen te lange. Ook worden er workshops georganiseerd. Actie en reactie lijkt me hier op zijn plaats: het beeld ageert, doet iets met jou als bekijker, bezoeker; vervolgens reageer jij als bezoeker op de boodschap die het beeld jou brengt - welke boodschap dat ook moge zijn.

Voor het tentoonstellen wordt goed nagedacht over het gebruik van de ruimte. De authentieke sfeer moet zoveel mogelijk bewaard blijven en uitgestraald worden naar buitenstaanders.

Men streeft steeds naar een degelijke en kwaliteitsvolle thematiek, die via de actualiteit naar voren geschoven wordt. Steeds is het de bedoeling om voor de bezoeker een open denkruimte te creëren, natuurlijk rekening houdend met de financiële marge die er is. Mediasponsors en andere sponsors zijn deel van de financiële ondersteuning en mogen in dit plaatje dus niet vergeten worden.

Ik denk zelf wel dat er meer plaats zou gegeven kunnen worden aan ideeën, meningen en kritieken over de tentoonstelling. Hier zouden dat de kinderen die de tentoonstelling bezocht hebben, kunnen zijn. Dit heeft dan de bedoeling als een soort verwerking van de opgedane indrukken te fungeren alsook toekomstige projecten te optimaliseren.

Ik heb van deze dag genoten. Ik vond het bijzonder boeiend. Het brengt met dichter bij mijn voorlopig sociaal artistiek geïnspireerd ontwerp.